દિલની ઈચ્છાઓ અધૂરી, સપનાં રહ્યાં ઝાંખાં,
આંખોમાં રહે ઝળુંબે, ને હૈયે રહ્યાં ખાંખાં.
ક્યારેક ઝરણાં બનીને ઝરતી હતી આશાઓ,
છેલ્લે તો રણમાં રેતી, બની ગઈ નકામી.
હાથોમાં નથી રહ્યું હવે, એક પણ પરવાળું,
જીવનની લડાઈમાં બસ, વેદનાં રહી ગયાં ઝાંઝવાં.
દરિયો હતો ઈચ્છાઓનો, લહેરો હતી અનંત,
ડૂબી ગયું એ બધું, ને રહી ગયું ફક્ત ખાંખું.‘
મીરને શું દોષ દઈએ, નસીબે લખ્યું એવું,
અધૂરું રહે છે હંમેશ, જે હૈયે ઝળુંબે ખાંખું.
