થોડીક આવારગીનો રંગ ચડે,
જિંદગીમાં જાણે નવું પડે.
રસ્તાઓની ધૂળ, ખુલ્લું આકાશ,
મનનું પંખી ગાય નવું રાગ.
કેદની ઝાંઝર બાંધી રાખે,
સપનાંને પણ દબાવી નાખે.
છૂટે પગ જ્યાં રોકાય નહીં,
એવી ચાલે જીવન ઝૂમે સહી.
ના બંધનની દીવાલો રહે,
ના મનમાં કોઈ વિશાદ રહે.
આવારગીનો એક જ નશો,
પંખી ફરી ઊડે, ભૂલે ન કશો.
જીવન એટલે બેફામ રાહ,
જ્યાં ખુશીનો રંગ ચડે અનાહ.
થોડીક આવારગી જરૂરી બને,
પંખીનું દિલ ફરી ઊડતું રહે.
