તે સમયે, હું ત્રણ વર્ષનો હતો, મારો મોટો ભાઈ સુખેશ પાંચ વર્ષનો હતો, અને મારી નાની બહેન ભાવિકા ફક્ત છ મહિનાની હતી. મારી માતા એક ગંભીર બીમારીનો ભોગ બની હતી. તેણીને કાંદિવલી સ્ટેશનની બહાર એક સેનેટોરિયમમાં રાખવામાં આવી હતી. મારા પિતા દરરોજ સવારે 9 વાગ્યાની લોકલ ટ્રેન પકડીને મુંબઈ જતા હતા. સ્ટેશન નજીક હતું, તેથી ટ્રેન આવતાની સાથે જ તેઓ બહાર નીકળીને ટીસી કેબિનમાં ચઢી જતા હતા. અને અમે બંને ભાઈઓ બહાર પેસેજમાં બેસીને રમતા, મારા પિતાને જતા જોતા.
યાદોં ની સહેલગાહ - રંજન કુમાર દેસાઈ - (1)
: : પ્રકરણ - 1 : : તે સમયે, હું ત્રણ વર્ષનો હતો, મારો મોટો ભાઈ પાંચ વર્ષનો હતો, અને મારી નાની બહેન ભાવિકા ફક્ત છ મહિનાની હતી. મારી માતા એક ગંભીર બીમારીનો ભોગ બની હતી. તેણીને કાંદિવલી સ્ટેશનની બહાર એક સેનેટોરિયમમાં રાખવામાં આવી હતી. મારા પિતા દરરોજ સવારે 9 વાગ્યાની લોકલ ટ્રેન પકડીને મુંબઈ જતા હતા. સ્ટેશન નજીક હતું, તેથી ટ્રેન આવતાની સાથે જ તેઓ બહાર નીકળીને ટીસી કેબિનમાં ચઢી જતા હતા. અને અમે બંને ભાઈઓ બહાર પેસેજમાં બેસીને રમતા, મારા પિતાને જતા જોતા. મારી માતાનો ...Read More