લાવી
ઘણું મોટું હતું મન માફી માંગીને ઘરે લાવી.
ભૂલાયેલા ઘણા સપનાં અહીં પાછાં લઈ આવી.
હથેળીના એ ફોલ્લાનું દરદ પાંપણની ભીતરમાં,
જરા ભીનાં નયનમાં વેલ સપનાંની પછી વાવી.
પછી રહેતી સદા તૈયાર સ્વાગત પ્રેમથી કરવા,
ખબર પડતી નથી ક્યાંથી મળી સુખની એને ચાવી.
કરીને કાંકરીચાળો સગા વ્હાલા થયાં છે દૂર,
કરી ઘા પીઠ પાછળ આજ દુશ્મન પણ થતાં હાવી.
વફાદારી નિભાવી છેક અંતિમ શ્વાસ સુધી તોય,
હવે આવી નકામી વાત પર ગાળો નથી ખાવી.©
કાજલ
કિરણ પિયુષ શાહ
.
